خواجوی کرمانی (غزلیات)/جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست
| جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست | سخن اهل حقیقت ز زبانی دگرست | |||||
| خیمه از دایره‌ی کون و مکان بیرون زن | زانکه بالاتر ازین هر دو مکانی دگرست | |||||
| در چمن هست بسی لاله سیراب ولی | ترک مه روی من از خانه‌ی خانی دگرست | |||||
| راستی راز لطافت چو روان می‌گردی | گوئیا سرو روان تو روانی دگرست | |||||
| عاشقان را نبود نام و نشانی پیدا | زانکه این طایفه را نام و نشانی دگرست | |||||
| یک زمانم بخدا بخش و ملامت کم گوی | کاین جگر سوخته موقوف زمانی دگرست | |||||
| تو نه مرد قدح و درد مغانی خواجو | خون دل نوش که آن لعل زکانی دگرست | |||||