خواجوی کرمانی (غزلیات)/تشنهی غنچه سیراب ترا آب چه سود
ظاهر
تشنهی غنچه سیراب ترا آب چه سود | مردهی نرگس پر خواب ترا خواب چه سود | |||||
جان شیرین چو بتلخی بلب آرد فرهاد | گر چشانندش از آن پس شکر ناب چه سود | |||||
چون توئی نور دل دیدهی صاحبنظران | شمع بی روی تو در مجلس اصحاب چه سود | |||||
منکه بی خاک سر کوی تو نتوانم خفت | بستر خواب من از قاقم و سنجاب چه سود | |||||
کام جانم ز لب این لحظه برآور ور نی | تشنه در بادیه چون خاک شود آب چه سود | |||||
دمبدم مردمک دیده دهد جلابم | دل چو خون گشت کنون شربت عناب چه سود | |||||
همچو چشمت چو ز مستی نفسی خالی نیست | زاهد صومعه را گوشهی محراب چه سود | |||||
بی فروغ رخ زیبای تو در زلف سیاه | در شب تیره مرا پرتو مهتاب چه سود | |||||
چون بخنجر ز درت باز نگردد خواجو | اینهمه جور جفا با وی ازین باب چه سود |