خواجوی کرمانی (غزلیات)/تشنهام تا بکی آخر بده آبی ساقی
ظاهر
تشنهام تا بکی آخر بده آبی ساقی | فی حشای اضطرمت نایرة الا شواق | |||||
عمر باقی بر صاحبنظران دانی چیست | آنچه از بادهی دوشینه بماند باقی | |||||
عنت الورق علی قلقلة الاقداح | و لنا القرقف فی بلبلة الاحداق | |||||
گر گل از گل بدمد بیدل جان افشانرا | صحف تکتب بالدمع علیالاوراق | |||||
ایکه هستی ز نظر غایب و حاضر در دل | فیالکری طیفک ما غاب عن اماق | |||||
تو اگر فتنه دور قمری نادر نیست | که به رخسار چو مه نادرهی آفاقی | |||||
گرچه روزی به نهایت رسد ایام بقا | فیالهوی لا تتناهی طرق العشاق | |||||
سر برای تو که هم دردی و هم درمانی | جان فدای تو که هم زهری و هم تریاقی | |||||
ان للمغرم فیالنشوة صحوا رفقا | لا تلوموا واعینوا زمرا لفساق | |||||
دلق از رق بمی لعل گرو کن خواجو | که مناسب نبود عاشقی و زراقی | |||||
جام می گیر که بر بام سماوات زنیم | علم مرشدی و نوبت به اسحاقی |