| | | | | | |
| |
ترک من خاقان نگر در حلقه عشاق او |
|
ماه من خورشید بین در سایه‌ی بغطاق او |
|
| |
خان اردوی فلک را کافتابش می‌نهند |
|
بوسه گاهی نیست الا کوکب بشماق او |
|
| |
گر چه چنگز خان بشمشیر جفا عالم گرفت |
|
اینهمه قتل و ستم واقع نشد در جاق او |
|
| |
ار چه در تابست زلفش کاین تطاول می‌کند |
|
گوئیا جور و جفا شرطست در میثاق او |
|
| |
چون بتم آیاق برلب می‌نهد همچون قدح |
|
جن بلب می‌آیدم از حسرت آیاق او |
|
| |
هر امیری را بود قشلاق و ییلاقی دگر |
|
میر مادر جان بود قشلاق و دل ییلاق او |
|
| |
هر دم از کریاس بیرون آید و غوغا کند |
|
جان کجا بیرون توانم برد از شلتاق او |
|
| |
در بغلتاق مرصع دوش چون مه می‌گذشت |
|
او ملول از ما و ما از جان و دل مشتاق او |
|
| |
گفتمش آخر بچشم لطف در خواجو نگر |
|
زانکه در خیلت نباشد کس باستحقاق او |
|
