| | | | | | |
| |
ترک خنجرکش لشکرشکن ترلک پوش |
|
بت خورشید بناگوش و مه دردی نوش |
|
| |
غمزه‌اش قرچی و یاقوت خموشش جاندار |
|
ابرویش حاجب و هندوی سیاهش چاوش |
|
| |
عنبرش خادم آن سنبل هندوی دراز |
|
للاش بنده‌ی آن حقه‌ی یاقوت خموش |
|
| |
شبه‌اش غالیه آسا و شبش غالیه سا |
|
عنبرش غالیه بوی و قمرش غالیه پوش |
|
| |
مغلی قند ز چنبر صفتش قلب شکن |
|
حبشی کاکل عنبر شکنش مشک فروش |
|
| |
گر نهاده کله از مستی و بگشوده قبا |
|
جام می بر کف و مرغول مسلسل بر دوش |
|
| |
ریخته ز آب دو چشمم می گلگون در جام |
|
کرده از گفته‌ی من لل لالا در گوش |
|
| |
بسته برکوه کمرکش کمر از مشکین موی |
|
بشکر خنده شکر ریخته از چشمه‌ی نوش |
|
| |
از در خیمه برون آمد و ساغر پر کرد |
|
کاین بروی من مه روی پریچهره بنوش |
|
| |
چون بنوشیدم از آن باده‌ی نوشین قدحی |
|
لعل شکر شکنش بانگ برآورد که نوش |
|
| |
گفتم ای خسرو خوبان ختا خواجو را |
|
ترکتاز نظرت برد بیغما دل و هوش |
|
| |
شحنه‌ی غمزه‌ی زوبین شکنش گفت که هی |
|
برو ای بیهده گوی این چه خروشست خموش |
|
