خواجوی کرمانی (غزلیات)/ترا که گنج گشودی ز زخم مار چه غم

by خواجوی کرمانی

	ترا که گنج گشودی ز زخم مار چه غم			چو شاخ گل بکف آید ز نوک خار چه غم
	اگر هزار فغان کرده است بلبل مست			چو غنچه پرده بر اندازد از هزار چه غم
	معاشری که مدام از قدح گزیرش نیست			چو می ز جام فرح نوشد از خمار چه غم
	در آنزمان که شود وصل معنوی حاصل			بصورت ار نشوی زائر مزار چه غم
	میان لیلی و مجنون چو قرب جانی هست			اگر چنانکه بود دوری دیار چه غم
	ز روزگار میندیش و کار خویش بساز			چو روزگار برآمد ز روزگار چه غم
	بزیر بار غم ار پست گشته‌ام غم نیست			مرا که ترک شتر کرده‌ام ز بار چه غم
	ترا چه غم بود از درد ما که سلطان را			ز رنج خاطر درویش دلفگار چه غم
	درین میان که گرفتار عشق شد خواجو			گرش مراد نهد چرخ در کنار چه غم