خواجوی کرمانی (غزلیات)/بیدلی گردل ز دلبر برنگیرد گومگیر
ظاهر
بیدلی گردل ز دلبر برنگیرد گومگیر | عاشقی را گر ملامت در نگیرد گو مگیر | |||||
گر ز دست او دلم از پا درآید گو درآی | ور ز پای او سرم سر برنگیرد گو مگیر | |||||
پادشاهی با گدایی گر نسازد گومساز | خود پرستی دست مستی گر نگیرد گو مگیر | |||||
آنکه در ملک ملاحت کوس شاهی میزند | گر گدایی را به چیزی بر نگیرد گو مگیر | |||||
هر که نتواند سر اندر پای جانان باختن | گر حدیث خنجرش در سر نگیرد گومگیر | |||||
و آنکه او در عالم معنی ز دلبردور نیست | گر بصورت دامن دلبر نگیرد گومگیر | |||||
بلبل بی دل که بی گل خار خارش میکند | گر بترک لالهی احمر نگیرد گو مگیر | |||||
پیر ما را گر به خلوت با جوانی سرخوشست | گر جز این ره مذهبی دیگر نگیرد گو مگیر | |||||
بیدلی گر سر بشیدایی برآرد گو برآر | گمرهی گر عقل را رهبر نگیرد گو مگیر | |||||
خاجو آنساعت که جانبازان سراندازی کنند | گر تهی دستی بترک سرنگیرد گو مگیر |