| | | | | | |
| |
بنده محمودست و سلطان در ره معنی ایاز |
|
کار دینداران نمازست و نماز ما نیاز |
|
| |
ایکه از بهر نمازت گوش جان بر قامتست |
|
قامتی را جوی کاید سرو پیشش در نماز |
|
| |
گر ز دست ساقی تحقیق جامی خورده‌ئی |
|
می پرستی را حقیقت دان وهستی را مجاز |
|
| |
حاجیان چون روی در راه حجاز آورده‌اند |
|
مطرب عشاق گو بنواز راهی از حجاز |
|
| |
هر گروهی مذهبی دارند و هر کس ملتی |
|
مذهب ما نیست الا عشق خوبان طراز |
|
| |
پیش رامین هیچ گل ممکن نباشد غیر ویس |
|
پیش سلطان هیچکس محمود نبود جز ایاز |
|
| |
سوختیم ای مطرب بربط نواز چنگ زن |
|
ساز را بر ساز کن و امشب دمی با ما بساز |
|
| |
بلبل دلسوز بین از ناله‌ی ما در خروش |
|
شمع بزم افروز بین از آتش ما در گداز |
|
| |
ای خوشا در مجلس روحانیان گاه صبوح |
|
دلنوازان عود سوز و پرده سازان عود ساز |
|
| |
گفتمش بازآ که هرشب چشم من بازست گفت |
|
مرغ وصلم صید نتوان کرد با این چشم باز |
|
| |
باز پرسیدم ز زلفش کز چه رو آشفته‌ئی |
|
گفت خواجو قصه‌ی شوریدگان باشد دراز |
|
