| | | | | | |
| |
بلبل خوش سرای شد مطرب مجلس چمن |
|
مطربه‌ی سرای شد بلبل باغ انجمن |
|
| |
خادم عیشخانه کو تا بکشد چراغ را |
|
زانکه زبانه می‌زند شمع زمردین لگن |
|
| |
ساقی دلنواز گو داد صبوحیان بده |
|
مطرب نغمه ساز گو راه معاشران بزن |
|
| |
هر سحری که نسترن پرده ز رخ برافکند |
|
باد صبا ببوی گل رو بچمن نهد چو من |
|
| |
نیست مرا بجز بدن یک سر موی در میان |
|
نیست ترا بجز میان یک سر موی بر بدن |
|
| |
ای چو تن منت میان بلکه در آن میان گمان |
|
وی چو دل منت دهان بلکه در آن دهان سخن |
|
| |
هیچ ندید هر که او هیچ ندید از آن میان |
|
هیچ نگفت هر که او هیچ نگفت از آن دهن |
|
| |
روز جزا چو از لحد بر عرصاتم آورند |
|
خون جگر فرو چکد گر بفشاریم کفن |
|
| |
مرغ ببوی نسترن واله و مست می‌شود |
|
خواجو از آنکه سنبلش بوی دهد بنسترن |
|
