خواجوی کرمانی (غزلیات)/برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر

by خواجوی کرمانی

	برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر			و آرام دل ز جان طلب و ترک جان بگیر
	چون ما بترک گلشن و بستان گرفته‌ایم			گو باغبان بیا ودر بوستان بگیر
	پیر مغان گرت بخرابات ره دهد			قربان او ز جان شو و کیش مغان بگیر
	از عقل پیر درگذر و جام می بخواه			وانگه بیا و دامن بخت جوان بگیر
	اکنون که در چمن گل سوری عروس گشت			از دست گلرخان می چون ارغوان بگیر
	گر وعده‌ات بملکت نوشیروان دهند			بگذر ز وعده و می نوشین روان بگیر
	یا چون میان یار ز هستی کنار کن			یا ترک آن پریرخ لاغر میان بگیر
	ای ساربان چو طاقت ره رفتنم نماند			چون اشک من بیا و ره کاروان بگیر
	خواجو اگر چنانکه جهانگیریت هواست			برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر