| | | | | | |
| |
برقع از رخ برفکن ای لعبت مشکین نقاب |
|
دردم صبح از شب تاریک بنمای آفتاب |
|
| |
عالم از لعل تو پر شورست و لعلت پرشکر |
|
فتنه از چشم تو بیدارست و چشمت مست خواب |
|
| |
هر سالی کن ز دریا میکنم در باب موج |
|
دیده میبینم که میگوید یکایک را جواب |
|
| |
هم عفی الله مردم چشمم که با این ضعف دل |
|
می فشاند دمبدم بر چهره زردم گلاب |
|
| |
چون بیاد نرگس مستت روم در زیر خاک |
|
روز محشر سر بر آرم از لحد مست و خراب |
|
| |
هر چه نتوان یافت در ظلمت ز آب زندگی |
|
من همان در تیره شب می‌یابم از جام شراب |
|
| |
هیچکس بر تربت مستان نگرید جز قدح |
|
هیچکس درماتم رندان ننالد جز رباب |
|
| |
پیش ازین کیخسرو ار شبرنگ بر جیحون دواند |
|
اشک ما راند بقطره دم بدم گلگون برآب |
|
| |
هر که آرد شرح آب چشم خواجو در قلم |
|
از سر کلکش بریزد رسته‌ی در خوشاب |
|
