خواجوی کرمانی (غزلیات)/برخیز که بنشیند فریاد ز هر سوئی
| برخیز که بنشیند فریاد ز هر سوئی | زان پیش که برخیزد صد فتنه ز هر کوئی | |||||
| در باغ بتم باید کز پرده برون آید | ور نی به چه کار آید گل بی رخ گلروئی | |||||
| آن موی میان کز مو بر موی کمر بندد | موئی و میان او فرقی نکند موئی | |||||
| دل باز به جان آید کز وی خبری یابد | بلبل بفغان آید کز گل شنود بوئی | |||||
| آن سرو خرامانم هر لحظه به چشم آید | انصاف چه خوش باشد سروی بلب جوئی | |||||
| گر دست رسد خواجو برخیز چو سرمستان | با زلف چو چوگانش امروز بزن گوئی | |||||