خواجوی کرمانی (غزلیات)/برآمد بانگ مرغ و نوبت بام
| برآمد بانگ مرغ و نوبت بام | کنون وقت میست و نوبت جام | |||||
| چو کار پختگان بی باده خامست | بدست پختگان ده باده خام | |||||
| بهر ایامی این عشرت دهد دست | بگردان باده چون با دست ایام | |||||
| لبش خواهی بناکامی رضا ده | که کس را بر نیاید زان دهان کام | |||||
| من شوریده را معذور دارید | که برآتش نشاید کردن آرام | |||||
| دلم کی در فراق آرام گیرد | بود آرام دل وصل دلارام | |||||
| منم دور از تو همچون مرغ وحشی | ببوی دانه‌ئی افتاده در دام | |||||
| ز سرمستی برون از روی و مویت | نه از صبح آگهی دارم نه از شام | |||||
| قلم در کش چو بینی نام خواجو | که نبود عاشق شوریده را نام | |||||