خواجوی کرمانی (غزلیات)/ببوستان می گل بوی لاله گون مستان

by خواجوی کرمانی

	ببوستان می گل بوی لاله گون مستان			مگر ز دست سمن عارضان پردستان
	جهان ز عمر تو چون داد خویش می گیرد			تو نیز کام دل از لذت جهان بستان
	کنونکه فصل بهاران رسید و موسم گل			خوشا نواحی یزد و نسیم اهرستان
	چه نکهتست مگر بوی دوستانست این			چه منزلست مگر طرف بوستانست آن
	منم جدا شده از یار و منقطع ز دیار			چو بلبلان چمن دور مانده از بستان
	سفر گزیدم و بسیار خون دل خوردم			چودر مصیبت سهراب رستم دستان
	باختیار کسی هرگز اختیار کند			جرون و تشنگی و باد گرم و تابستان
	مکن ملامت خواجو که عاقلان نکنند			ز بیم حکم قضا اعتراض برمستان