| | | | | | |
| |
باغ و صحرا با سهی سروان نسرین برخوشست |
|
خلوت ومهتاب باخوبان مه پیکر خوشست |
|
| |
غنچه چون زر دارد ار خوش دل بود عیبش مکن |
|
راستی را هر چه بینی در جهان با زر خوشست |
|
| |
کاشکی بودی مرا شادی اگر دینار نیست |
|
زانکه با دینار وشادی ملکت سنجر خوشست |
|
| |
چون خلیل ار درمیان آتش افتادم چه باک |
|
کاتش نمرود ما را با بت آذر خوشست |
|
| |
ایکه می‌گوئی مرا با ماهرویان سرخوشیست |
|
پای در نه گر حدیث خنجرت در سر خوشست |
|
| |
بی لب شیرین نباید خسروی فرهاد را |
|
زآنکه شاهی با لب شیرین چون شکر خوشست |
|
| |
گر چمن خلدست ما را بی لبش مطلوب نیست |
|
تشنه را در باغ رضوان برلب کوثر خوشست |
|
| |
هر کرا بینی بعالم دل بچیزی خوش بود |
|
عاشقانرا دل بیاد چهره‌ی دلبر خوشست |
|
| |
باده در ساغر فکن خواجو که بر یاد لبش |
|
جام صافی برکف و لب بر لب ساغر خوشست |
|
