پرش به محتوا

خواجوی کرمانی (غزلیات)/ای که شهد شکربن تو برد آب نبات

از ویکی‌نبشته
خواجوی کرمانی (غزلیات) از خواجوی کرمانی
(ای که شهد شکربن تو برد آب نبات)
  ای که شهد شکربن تو برد آب نبات خاک خاک کف پای تو شود آب حیات  
  بشکر خنده ز تنک شکر شورانگیز تا شکر ریخته‌ئی ریخته‌ئی آب نبات  
  از دل تنگ شکر شور برآمد روزی که برآمد ز لب چشمه‌ی نوش تو نبات  
  گر بخونم بخط خویش برات آوردی نکشم سر ز خطت زانک بوجهست برات  
  منکه جز آب فراتم نشود دامنگیر پیش جیحون سرشکم برود آب فرات  
  آنچنان درصفت ذات تو حیران شده‌ام که نخواهم که رود جز سخن از ذات و صفات  
  در وفا چشم ندارم که ثباتت باشد که توقع نتوان داشتن از عمر ثبات  
  گر ز کوتی بود این نعمت زیبایی را روی زیبا بنما یک نظر از وجه زکوة  
  خواجو از عشق تو چون از سرهستی بگذشت بوفات آمد و برخاک درت کرد وفات