| | | | | | |
| |
ای نفس مشک بیز باد بهاری |
|
غالیه بوئی مگر نسیم نگاری |
|
| |
بر سر زلفش گذشته‌ئی که بدینسان |
|
نافه گشایی کنی و مشک نثاری |
|
| |
جان گرامی فدای خاک رهت باد |
|
کز من مسکین قدم دریغ مداری |
|
| |
گر گذری باشدت بمنزل آن ماه |
|
لطف بود گر پیام من بگذاری |
|
| |
گو چه شود گر خلاف قول بد اندیش |
|
کام دل ریش این شکسته برآری |
|
| |
ای ز سر زلف مشکسای معنبر |
|
بر سر آتش نهاده عود قماری |
|
| |
چون بزبان قلم حدیث تو رانم |
|
آیدم از خامه بوی مشک تتاری |
|
| |
غاب اذاغبت فی الصبابة صبری |
|
بان اذا بنت فی‌العباد قراری |
|
| |
من چو برون از تو دستگیر ندارم |
|
چون سر زلفم مگر فرو نگذاری |
|
| |
زور و زرم با تو چون ز دست نخیزد |
|
چاره چه باشد برون ز ناله و زاری |
|
| |
هر نفس از شاخسار شوق برآید |
|
غلغل خواجو چه جای نغمه ساری |
|
