| | | | | | |
| |
ای مرغ خوش‌نوا چه فرو بسته‌ئی نفس |
|
برکش ز طرف پرده‌سرا ناله‌ی جرس |
|
| |
چون نغمه ساز گلشن روحانیان توئی |
|
خاموش تا به چند نشینی درین قفس |
|
| |
تا کی درین مزابل سفلی کنی نزول |
|
قانع مشو ز روضه‌ی رضوان بخار و خس |
|
| |
اهل خرد متابعت نفس کی کنند |
|
شاه جهان چگونه شود بنده‌ی عسس |
|
| |
تنگ شکر بریزد ازین بوم شوره ناک |
|
پرواز کن وگرنه بتنگ آئی از مگس |
|
| |
در راه مهر نیست بجز سایه همنشین |
|
در کوی عشق نیست بجز ناله همنفس |
|
| |
مستعجلی و روی بگردانده از طریق |
|
مستسقی و جان بلب آورده در ارس |
|
| |
با برهمن مگو سخن شرع بعد ازین |
|
وز اهرمن مجو صفت عرش ازین سپس |
|
| |
عمر عزیز چون بهوس صرف کرده‌ئی |
|
جان عزیز را مده آخر درین هوس |
|
| |
آزاد باش و بنده‌ی احساس کس مشو |
|
کازاده آن بود که نگردد اسیر کس |
|
| |
خواجو ترا چو ناله به فریاد می‌رسد |
|
دریاب خویش را و به فریاد خویش رس |
|
