خواجوی کرمانی (غزلیات)/ای ماه تو مهر انور دل
ظاهر
ای ماه تو مهر انور دل | وی مهر تو شمع خاور دل | |||||
یاقوت تو روح پرور جان | ریحان تو سایه گستر دل | |||||
لعل لب و زلف تابدارت | جان پرور جان و دلبر دل | |||||
ای قامت تو قیامت عقل | وی خاک در تو محشردل | |||||
بستان رخ تو روضهی خلد | یاقوت لب تو کوثر دل | |||||
لعل تو زلال مشرب روح | چشم تو چراغ منظر دل | |||||
ابروت هلال غره مه | مهرت خور جان و در خور دل | |||||
از غایت پردلی شکسته | هندوی تو قلب لشکر دل | |||||
ساقی غمت بجای باده | خون میدهدم ز ساغر دل | |||||
گر زلف ترا رسن درازست | باشد گذرش بچنبر دل | |||||
هر دم بهوای خاک کویت | پر میزندم کبوتر دل | |||||
در تحت شعاع مهر رویت | یکباره بسوخت اختر دل | |||||
ساقی بده آن می که در جام | هست آب روان آذر دل | |||||
از دل بطلب نشان خواجو | کو معتکفست بردر دل |