| | | | | | |
| |
ای رخت شمع بت پرستان شمع برون بر از شبستان |
|
بر لب جوی و طرف بستان داد مستان ز باده بستان |
|
| |
وی برخ رشگ ماه و پروین بشکر خنده جان شیرین |
|
روی خوب تو یا مهست این چین زلف تو با شبست آن |
|
| |
هندوی بت پرست پستت آهوی شیر گیر مستت |
|
رفته از دست من ز دستت برده آرام من بدستان |
|
| |
شکرت شور دلنوازان مارت آشوب مهره بازان |
|
سنبلت دام سرفرازان دهنت کام تنگ دستان |
|
| |
کفرت ایمان پاک دینان قامتت سرو راست بنیان |
|
کاکلت شام شب نشینان پسته‌ات نقل می پرستان |
|
| |
مه مطرب بزن ربابی بت ساقی بده شرابی |
|
که ندارم بهیچ بابی سر سرو و هوای بستان |
|
| |
تا کی از خویشتن پرستی بگذر از بند خویش و رستی |
|
همچو خواجو سزد بمستی گر شوی خاک راه مستان |
|
