| | | | | | |
| |
ای باد سحرگاهی زینجا گذری کن |
|
وز بهر من دلشده عزم سفری کن |
|
| |
چون بلبل سودازده راه چمنی گیر |
|
چون طوطی شوریده هوای شکری کن |
|
| |
فرهاد صفت روی بصحرا نه و چون سیل |
|
از کوه برآور سر و یاد کمری کن |
|
| |
چون کار تو در هر طرفی مشک فروشیست |
|
با قافله چین بخراسان گذری کن |
|
| |
شب در شکن سنبل یارم بسر آور |
|
وانگه چو ببینی مه رویش سحری کن |
|
| |
برکش علم از پای سهی سرو روانش |
|
وز دور در آن منظر زیبا نظری کن |
|
| |
احوال دل ریش گدا پیش شهی گوی |
|
تقریر شب تیره‌ی ما با قمری کن |
|
| |
هر چند که دانم که مرا روی بهی نیست |
|
لطفی بکن و کار مرا به بتری کن |
|
| |
گر دست دهد آن مه بی مهر و وفا را |
|
از حال دل خسته‌ی خواجو خبری کن |
|
