| | | | | | |
| |
اگر سرم برود در سر وفای شما |
|
ز سر برون نرود هرگزم هوای شما |
|
| |
بخاک پای شما کانزمان که خاک شوم |
|
هنوز بر نکنم دل ز خاک پای شما |
|
| |
چو مرغ جان من از آشیان هوا گیرد |
|
کند نزول بخاک در سرای شما |
|
| |
در آن زمان که روند از قفای تابوتم |
|
بود مرا دل سرگشته در قفای شما |
|
| |
شوم نشانه‌ی تیر قضا بدان اومید |
|
که جان ببازم و حاصل کنم رضای شما |
|
| |
کرا بجای شما در جهان توانم دید |
|
چرا که نیست مرا هیچکس بجای شما |
|
| |
ز بندگی شما صد هزارم آزادیست |
|
که سلطنت کند آنکو بود گدای شما |
|
| |
گرم دعای شما ورد جان بود چه عجب |
|
که هست روز و شب اوراد من دعای شما |
|
| |
کجا سزای شما خدمتی توانم کرد |
|
جز اینکه روی نپیچم ز ناسزای شما |
|
| |
غریب نیست اگر شد ز خویش بیگانه |
|
هر آن غریب که گشستست آشنای شما |
|
| |
اگر بغیر شما می‌کند نظر خواجو |
|
چو آب می شودش دیده از حیای شما |
|
