خواجوی کرمانی (غزلیات)/اسیر قید محبت ز جان نیندیشد

by خواجوی کرمانی

	اسیر قید محبت ز جان نیندیشد			قتیل ضربت عشق از سنان نیندیشد
	غریق بحر مودت ز سیل نگریزد			حریق آتش مهر از دخان نیندیشد
	شکار دانه‌ی هستی ز دام سر نکشد			مقیم خانه‌ی رندی ز خان نیندیشد
	ز های و هوی رقیبان چه غم که شبرو عشق			ز های و هوی سگ پاسبان نیندیشد
	گرم تو صید شوی گو حسود جان میده			که گرگ چو بره برد از شبان نیندیشد
	چو گل نقاب برافکند بلبل سحری			فغان برآرد و از باغبان نیندیشد
	ز نوک ناوک چشمت چه غم که در صف عشق			کسی سپه شکند کو ز جان نیندیشد
	ترا که غارت دل می‌کنی چه غم ز کسی			که هر که ره زند از کاروان نیندیشد
	کرا به جان جهان دسترس بود هیهات			مگر کسی که ز جان و جهان نیندیشد
	نسیم باد صبا چون بگل در آویزد			ز شور بلبل فریاد خوان نیندیشد
	چه سست مهر طبیبی که درد خواجو را			دوا تواند و زان ناتوان نیندیشد