خواجوی کرمانی (غزلیات)/آه کز آهم مه و پروین بسوخت
| آه کز آهم مه و پروین بسوخت | اختر بخت من مسکین بسوخت | |||||
| آتش مهرم چو در دل شعله زد | برفلک بهرام را زوبین بسوخت | |||||
| سوختم در آتش هجران او | پشه را بین کز غم شاهین بسوخت | |||||
| ای بسا خسرو که او فرهادوار | در هوای شکر شیرین بسوخت | |||||
| شمع را بنگر که با سیلاب اشک | هر شبم تا روز بر بالین بسوخت | |||||
| چند سوزی ایکه میسازی کباب | بس کن آخر کاین دل خونین بسوخت | |||||
| کام جان از قبله‌ی زردشت خواه | گر دلت چون آذر برزین بسوخت | |||||
| چون تو در بستان برافکندی نقاب | لاله را دل بر گل و نسرین بسوخت | |||||
| همچو خواجو کس نمی‌بینم که او | در فراق روی کس چندین بسوخت | |||||