خواجوی کرمانی (غزلیات)/آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست
ظاهر
آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست | جنت فراز سرو قیامت قیام اوست | |||||
گر زانکه مشک ناب ز چین میشود پدید | صد چین در آن دو سلسلهی مشکفام اوست | |||||
مقبل کسی کش او بغلامی کند قبول | ای من غلام دولت آنکو غلام اوست | |||||
عامی چو من بحضرت سلطان کجا رسد | لیکن امید بنده بانعام عام اوست | |||||
پروانه گر چو شمع بسوزد عجب مدار | کان سوختن ز پختن سودای خام اوست | |||||
مشتاق را بکعبه عبادت حلال نیست | الا بکوی دوست که بیت الحرام اوست | |||||
وحشی ببوی دانه بدام اوفتد ولیک | خرم دلی که دانه خال تو دام اوست | |||||
هر کو کند بماه تمامت مشابهت | این روشنست کز نظر ناتمام اوست | |||||
خواجو بترک نام نکو گفت و ننگ داشت | از ننگ و نام اگر چه که ننگم ز نام اوست |