| | | | | | |
| ۲۵۵ |
یوسف گم‌گشته بازآید بکنعان غم مخور |
|
کلبهٔ احزان شود روزی گلستان غم مخور |
۲۵۶ |
| |
ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن |
|
وین سر شوریده بازآید بسامان غم مخور |
|
| |
گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن |
|
چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور |
|
| |
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت |
|
دائماً یکسان نباشد حال دوران غم مخور |
|
| |
هان مشو نومید چون واقف نَهٔ از سرّ غیب |
|
باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور |
|
| |
ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند |
|
چون ترا نوحست کشتی‌بان ز طوفان غم مخور |
|
| |
در بیابان گر بشوق کعبه خواهی زد قدم |
|
سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور |
|
| |
گرچه منزل بس خطرناکست و مقصد بس بعید |
|
هیچ راهی نیست کانرا نیست پایان غم مخور |
|
| |
حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب |
|
جمله میداند خدای حال‌گردان غم مخور |
|
| |
حافظا در کنج فقر و خلوت شبهای تار |
|
| |
تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور |
|
