دیوان حافظ/هر آنکه جانب اهل خدا نگه دارد
ظاهر
۱۲۲ | هر آنکه جانب اهل خدا نگه دارد | خداش در همه حال از بلا نگه دارد | ۱۴۴ | |||
حدیث دوست نگویم مگر بحضرت دوست | که آشنا سخن آشنا نگه دارد | |||||
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای | فرشتهات بدو دست دعا نگه دارد | |||||
گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان | نگاه دار سر رشته تا نگه دارد | |||||
صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی | ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد | |||||
چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت | ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد | |||||
سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری | که حقّ صحبت مهر و وفا نگه دارد | |||||
غبار راه گذارت کجاست تا حافظ | ||||||
بیادگار نسیم صبا نگه دارد |