حافظ (غزلیات)/دل سراپرده محبت اوست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) از حافظ (دل سراپرده محبت اوست) |
' |
دل سراپردهٔ محبت اوست | دیده آیینهدار طلعت اوست | |
من که سر درنیاورم بدو کون | زیر بار | |
تو و طوبی و ما و قامت یار | فکر هر کس بقدر همّت اوست | |
گر من آلودهدامنم چه عجب | همهعالم گواه عصمت اوست | |
من که باشم در آن حرم که صبا | پردهدار حریم حرمت اوست | |
بیخیالش مباد منظر چشم | زانکه اینگوشه جای خلوت اوست | |
هر گلِ نو که شد چمنآرای | ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست | |
دور مجنون گذشت و نوبت ماست | هر کسی پنجروز نوبت اوست | |
ملکت عاشقی و گنج طرب | هر چه دارم ز یمن همّت اوست | |
من و دل گر فدا شدیم چه باک | غرض اندر میان سلامت اوست | |
فقر ظاهر مبین که حافظ را | ||
سینه گنجینهٔ محبت اوست |