| | | | | | |
| |
«شعر در نفس خویشتن بد نیست» |
|
پیش اهل دل این سخن رد نیست |
|
| |
«ناله‌ی من ز خست شرکاست» |
|
تن چو نال‌ام ز شر ایشان کاست |
|
| |
پیش از این فاضلان شعر شعار |
|
کسب کردی فضایل بسیار |
|
| |
مستمر بر مکارم اخلاق |
|
مشتهر در مجامع آفاق |
|
| |
همه را دل ز همت عالی |
|
از قناعت پر، از طمع خالی |
|
| |
وه کز ایشان بجز فسانه نماند |
|
جز سخن هیچ در میانه نماند |
|
| |
لفظ شاعر اگر چه مختصرست |
|
جامع صد هزار شین و شرست |
|
| |
نیست یک خلق و سیرت مذموم |
|
که نگردد ازین لقب مفهوم |
|
| |
شاعری گرچه دلپذیرم نیست |
|
طرفه حالی کز آن گزیرم نیست |
|
| |
می‌کنم عیب شعر و، می‌گویم! |
|
می‌زنم طعن مشک و، می‌بویم! |
|
| |
طعنه بر شعر، هم به شعر زنم |
|
قیمت و قدر آن ، بدو شکنم |
|
| |
چکنم؟ در سرشت من اینست! |
|
وز ازل سرنوشت من اینست! |
|
