جامی (اورنگ پنجم یوسف و زلیخا)/حسدورزان یوسف بامدادان

از ویکی‌نبشته
جامی (اورنگ پنجم یوسف و زلیخا) از جامی
(حسدورزان یوسف بامدادان)
  حسدورزان یوسف بامدادان به فکر دینه خرم‌طبع و شادان  
  زبان پر مهر و سینه کینه‌اندیش چو گرگان نهان در صورت میش  
  به دیدار پدر احرام بستند به زانوی ادب پیشش نشستند  
  در زرق و تملق باز کردند ز هر جایی سخن آغاز کردند  
  که: «از خانه ملالت خاست ما را هوای رفتن صحراست ما را  
  اگر باشد اجازت، قصد داریم که فردا روز در صحرا گذاریم  
  برادر، یوسف، آن نور دو دیده ز کم‌سالی به صحرا کم رسیده  
  چه باشد که‌ش به ما همراه سازی به همراهی‌ش ما را سرفرازی؟»  
  چو یعقوب این سخن بشنید از ایشان گریبان رضا پیچید از ایشان  
  بگفتا: «بردن او کی پسندم؟ کز آن گردد درون اندوه‌مندم  
  از آن ترسم کزو غافل نشینید ز غفلت صورت حالش نبینید  
  درین دیرینه‌دشت محنت‌انگیز کهن گرگی بر او دندان کند تیز»  
  چو آن افسونگران آن را شنیدند فسون دیگر از نو دردمیدند  
  که: «آخر ما نه ز آن‌سان سست راییم، که هر ده تن به گرگی بس نیاییم»  
  چو ز ایشان کرد یعقوب این سخن گوش ز عذر انگیختن گردید خاموش  
  به صحرا بردن یوسف رضا داد بلا را در دیار خود صلا داد