| | | | | | |
| |
به نام آنکه نامش حرز جان‌هاست |
|
ثنایش جوهر تیغ زبان‌هاست |
|
| |
زبان در کام، کام از نام او یافت |
|
نم از سرچشمه‌ی انعام او یافت |
|
| |
خرد را زو نموده دم به دم روی |
|
هزاران نکته‌ی باریک چون موی |
|
| |
فلک را انجمن‌افروز از انجم |
|
زمین را زیب انجم ده به مردم |
|
| |
مرتب‌ساز سقف چرخ دایر |
|
فراز چار دیوار عناصر |
|
| |
قصب‌باف عروسان بهاری |
|
قیام‌آموز سرو جویباری |
|
| |
بلندی‌بخش هر همت‌بلندی |
|
به پستی‌افکن هر خودپسندی |
|
| |
گناه آمرز رندان قدح‌خوار |
|
به طاعت‌گیر پیران ریاکار |
|
| |
انیس خلوت شب‌زنده‌داران |
|
رفیق روز در محنت‌گذاران |
|
| |
ز بحر لطف او ابر بهاری |
|
کند خار و سمن را آبیاری |
|
| |
وجودش آن فروزان آفتاب است |
|
که ذره ذره از وی نوریاب است |
|
| |
ز بام آسمان تا مرکز خاک |
|
اگر صد پی به پای وهم و ادراک، |
|
| |
فرود آییم یا بالا شتابیم |
|
ز حکمش ذره‌ای بیرون نیاییم |
|
