برگه:Tavalludi Digar - Farogh Farrukhzad.pdf/۳۱

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

هر لبی که بر لبم رسید

یک ستاره نطفه بست

در شبم که مینشست

روی رود یادگارها

پس چرا ستاره آرزو کنم؟

 
 

* *

 
 

این ترانهٔ منست

–دلپذیر دلنشین

پیش از این نبوده بیش از این

۱۹
روی خاک