فریدون‌میرزا به اوجان رفته افواج ولایت آذربایجان را به استقبال طلبیدند و محمدخان امیر نظام اعلام آمدن پادشاه مرحوم را به این دعاگوی دولت نموده این دعاگو نیز امورات سرحدیه را که پیش آمده بود به همان نحو گذشته از راه مراغه و ساوجبلاغ عازم استقبال موکب همایون و در قصبۀ میانج به شرف پای‌بوس پادشاه مرحوم مشرف گردید.
ذکر حرکت پادشاه مرحوم از مشهد مقدس و رسیدن به خدمت خاقان مغفور و سرافراز شدن به منصب ولیعهدی دولت علیه ایران و بعضی از حکایات مناسب آن زمان
چون پادشاه مرحوم از لوازم عزاداری فراغت یافتند و توهم امیرزاده خسرومیرزا به اسبابی که مذکور شد منجر به فرار گردید خاقان مغفور محمد باقرخان برادر آصف‌الدوله بیگلر بیگی دارالخلافه را به اخلاع فاخره به خراسان روانه فرموده مقرر داشتند که بعد از انضباط امر خراسان عازم دارالخلافه شوند.
پادشاه مرحوم بعد از لوازم جشن نوروزی و پوشیدن خلعت پادشاهی به انتظام امر خراسان اشتغال فرموده اولا یار محمدخان وزیر هرات را که مقید و محبوس بود به مرحمت و التفات خود امیدوار فرموده از حبس مرخصی دادند و با دست او اطمینان از طرف هرات پیدا کرده او را با خلعت و رقم التفات روانۀ هرات داشتند.
ثانیا لشکریان آذربایجان را که در خراسان بودند به خصوص نظام خوی و افشار را که به سبب فرار امیرزاده خسرومیرزا فی‌الجمله مضطرب و پریشان بودند به مرحمت‌های پادشاهی امیدوار ساخته و عرایضی که از این دعاگوی دولت بر انکار عمل امیرزاده خسرومیرزا و تبری از آن کار عریضه شده بود به رؤسای ایشان نموده از همه جهت ایشان را دل‌گرم خدمت ساختند و منصب والیگری خراسان را به امیرزاده قهرمان‌میرزا عنایت فرموده محمد رضاخان فراهانی را که مردی کاردان بود به کارگزاری آن سرکار معین نمودند و به نفس همایون بعد از مرخصی از آستانۀ امام ثامن ضامن علیه الصلوة و السلام با نظام بهادران روس و دوازده عراده توپ در ماه جوزا از مشهد مقدس بیرون آمده به عزم شرفیابی حضور خاقان مغفور کوچ‌برکوچ روانۀ دارالخلافه شدند و همه جا
