بسم‌اللّه الرّحمن الرّحیم
الحمدللّه رب العالمین و الصلوة و السلام علی محمد و آله الطاهرین.
اما بعد چون اثبات حوادث روزگار در دفاتر اخبار و آثار امریست مرغوب برای آن‌که عبرتی از گذشته در آینده حاصل آید و بصیرتی برای مطالعه نمایندگان فزایند لهذا این بندۀ درگاه الهی و دعاگوی دوام دولت پادشاهی امیرزاده جهانگیرمیرزا خلف مرحوم نایب‌السلطنه عباس‌میرزا طاب ثراه را در این تاریخ که اوایل سنۀ هزار و دویست و شصت و هفت هجری است در قصبۀ تویسرکان من محال قلمرو همدان که به حکم پادشاه مرحوم محمدشاه غازی طاب ثراه از سنۀ هزار و دویست و پنجاه و یک هجری متوقّف است به خاطر فاتر رسید که وقایعی را که از سنۀ هزار و دویست چهل هجری الی حال تحریر[۱] از وقایعات کلیه در مملکت ایران صانها اللّه عن الحدثان روی داده به رشتۀ تحریر درآورد که بر خوانندگان و مطالعه نمایندگان تجربه حاصل آید و چون تاریخ مآثر سلطانی که از ابتدای دولت علیۀ بهیۀ قاجاریه می‌باشد و اکثر آن در احوالات و گزارشات نایب‌السلطنۀ مرحوم است که در ضمن سلطنت خاقان مغفور به رشتۀ تحریر کشیده شده است و از محرّرات آقا عبد الرزّاق بیک تبریزی المسکن من طایفۀ دنبلی می‌باشد تا سنۀ هزار و دویست و چهل و یک است از آن جهت این داعی دوام دولت پادشاهی ابتدای احوالات را از تاریخ هزار و دویست و چهل هجری گذاشته احوال ده سال آخر سلطنت خاقان مغفور را که محتوی است بر وقایعات کلیۀ ایران با تمام وقایع ایام سلطنت پادشاه مرحوم که مدت چهارده سال می‌باشد و وقایع اوایل زمان دولت این پادشاه گردون جاه
- ↑ یعنی ۱۲۶۷ چنان‌که در آخر کتاب بیاید.
