پس چگونه است که این امام دوباره به جهان بازگردد و آن دیگران باز نگردند؟ آیا چنین کار بی‌جهتی از خدا رواست؟! آیا این کار فزونی دادن به چیزی که فزونی ندارد شمرده نخواهد شد که از خدا شایسته نیست؟! پس نخواهد بود مگر اینکه کس دیگری به نام «پرده» یا «جایگاه» از جانب امام دوازدهم ظهور نماید».
درباره عبارت «پرده» یا «جایگاه» باید دانست که این موضوع از مطالب باطنیان است که از قرن‌های نخستین اسلام میانه مسلمانان پدید آمده و یک رشته بدعت‌هائی را از زشت‌ترین بدعتها آشکار ساخته بودند از جمله امام علی بن ابیطالب را به خدایی می‌ستودند این گروه شومترین دشمنان اسلام و باعث ویرانی آن دین بیش از هر کسی آنان بودند. سیدمحمد برای پیشرفت دادن به دعوی خود یک رشته مطالب آنها را برگرفته و از گفته‌های آنان استفاده می‌کند. از جمله این سخن از باطنیان است که خدا در هر زمانی در کالبد مردی به این جهان می‌آید و در زمان پیغمبر اسلام در کالبد علی (ع) بوده است سیدمحمد این مطالب را به اینسان شرح می‌دهد که هرکسی یک «بود» ی دارد و یک «پرده» یا «جایگاهی». مثلا جبرائیل آن فرشته معروف آسمانی بودی دارد که همیشه هست و دیگرگون نمی‌گردد ولی پرده یا جایگاه او عوض می‌شود چنانکه گاهی به کالبد دحیه کلبی نزد پیغمبر می‌آمد نیز در داستان سه روز روزه گرفتن پیغمبر و خاندان او هر روز کالبد دیگری بدر خانه می‌آمده سپس مقصود خود را شرح داده می‌گوید. «امام زمان هم بودش یکی و تغییرناپذیر است ولی پرده و جایگاه او روزی پسر امام حسن عسکری بوده امروز هم سیدمحمد پسر فلاح است.»
