بعقیده وی می بایست هرچه زودتر این قلاع را مستحکم کرد و نیز نوشته است که در ارتش ایران تنها عنصری که متوسطست سوار نظامست. سواران ایرانی هر چند که اسلحه خوب ندارند می‌جنگند و با دقت کامل حرکت میکنند. ولی اشکال درگردآوردن و نگاهداری آنها و خوراک دادن باسبهاشان در زمستانست، زیراکه انبار ندارند و زنان و کودکانی که با ایشان راه میفتند تابع انتظامات نیستند و بهمین‌جهة کمتر میتوان ازین سوارها بهره‌مند شد.
اما پیاده نظام که تنها درموقع لزوم آنها را دعوت میکنند تنها یک دسته از مردم ولگردند که حتی فرماندهانشان نامهاشان را نم‌یداتند، مانند گله براه میفتند و جیره و مواجب بآنها نمی‌دهند.
بعقیدهٔ فابویه اگر سربازان را منظم بخدمت دعوت کنند و مشق بدهند و با عدالت و دقت کارهایشان را اداره کنند و آنها را بدیسیپلین عادت بدهند میتوان سی تا چهل هزار سوار تربیت کرد که مانند سربازان فرانسوی تربیت شده باشند و اندک اندک پیاده نظام ایران از آنها سرمشق بگیرد.
دربارهٔ سربازان ترک عقیده فابویه این بوده است که با همهٔ معایبی که دارند باز حسنی در آنها هست و میگوید نواد ترک حس مقاومتی دارد که مفیدست. با وجود همهٔ این معایب و با وجود ضعفی که در دولتشان هست و سربازان تعلیمات کم دیده‌اند و عدهٔ کثیر از آنها مردم بی‌همت و سست‌اند باز میتوان گفت که هرگز کسی نمیتواند بر ملت ترک مستولی شود. شاید بیگانگان آنها را بسهولت از میان ببرند و بیرون بکنند ولی هرگز آنها اطاعت نخواهند کرد و شاید روزی که مرد بزرگی در رأس آنها قرار بگیرد باعث وحشت همسایگان خود شوند.
اصلاحات سپاه ایران بدست افسران فرانسوی
درمیان افسران فرانسوی که با ژنرال گاردان بایران آمده بودند فابویه افسر توپخانه مأمور تهیهٔ توپخانهٔ ایران شده بود. در گزارشهایی که وی داده است میگوید توپخانهٔ ایران اصلاح پذیر نیست بلکه باید از نو آن را درست کرد. در آن زمان ایران نه کارخانهٔ توپ ریزی داشته است و نه زرادخانه و چند توپی که در ایران بود از خارج آورده بودند.
نمونهایی از لولهای این توپها که درایران مانده و برخی از آنها را در خیابان فروغی در حریم دیوار عمارت سابق قزاقخانه جا داده‌اند معلوم میکند که یا از توپهاییست
