موافق مصلحت ریشهٔ درخت بد ثمر دشمنان بآسانی منقطع گردد و بندگان دادار دادور از ثمر این کار نیکو متمتع شوند و نام نیک ازین دو دولت پایدار در جهان یادگار و پیوسته مرجوعات این حدود را به نام نگارش درآورند و یگانگی و مغایرت بهیچوجه روا ندارند و دو مملکت را یکی شمارند. همواره کوکب بخت بلند روشن باد و آفت افولش مرساد.
بتاریخ اواسط ماه ربیع‌الاخر سنهٔ ۱۲۲۲ هجرت مطابق سنهٔ ۱۸۰۷ میلاد عیسوی سال فرخنده فال یازدهم جلوس میمنت مقرون در دارالانشای دیوان سمت نگارش یافت، والسلام[۱]».
این نامه پس از امضای عهد نامهٔ معروف فینکن شتاین نوشته شده است که در ۲۵ صفر ۱۲۲۲ (۴ مه ۱۸۰۷) بامضا رسیده اما در آن زمان مسافت از اروپا بایران از راه ترکیه بیش از دو ماه راه برمی‌داشته است و گمان نمیرود که در موقع نوشتن این نامه خبر امضای عهدنامه بدربار فتحعلی شاه رسیده باشد و اگر اشارتی باتحاد با او هست بواسطهٔ وعده‌ایست که طرفین بیک دیگر داده بودند. از فحوای این نامه پیداست که فتحعلی شاه را ناپلئون واداشته بود با دولت عثما اتحاد بکند و بالعکس با روسیه وارد جنک شود و وی هم بهمین پشتیبانی او در آغاز سال ۱۲۲۲ قمری بار دیگر بمتصرفات روسیه حمله برده و چنانکه از لحن این نامه پیداست امیدوار بوده است در موقعی که ناپلئون از سوی اروپا در روسیه می‌تاخت وی هم روسها را د موقع ضعف شکست بدهد و گرجستان و داغستان را تا دربنده پس بگیرد.
درین نامه نیز اشارتی بسفارت لابلانش هست که خواهر زادهٔ وزیر امورخارجهٔ فرانسه بود و تا ۱۵ اکتبر ۱۸۰۷ (۱۲ شعبان ۱۲۲۲) یعنی تا سه ماه و اندی پس از نوشته شدن این نامه در طهران مانده است. درین نامه اشارتی هم باوگوست بونتان سروان مهندس هست که او را نیز ناپلئون با نامهایی بایران فرستاده بود و ازین نامه پیداست که در موقع نوشتن این مکتوب لابلانش و بونتان هر دو در ایران بوده‌اند و فتحعلی شاه این نامه را بلابلانش داده که بلشکرگاه ناپلئون ببرد و بونتان را نزد پسرش عباس میرزا نایب‌السلطنه بآذربایجان فرستاده که از آنجا باروپا برود. اما بونتان در لشکرگاه عباس میرزا مانده و در جنگهای وی با روسیه شرکت کرده و زمانی که گاردان بایران آمده او
- ↑ مولف کتاب «سیاست ناپلئون در ایران در زمان فتحعلی شاه» این نامها را با غلطهای فراوان چاپ کرده که درین جا اصلاح شده و ذکر غلطهایی که در اصل بود درین جا زاید می‌نمود.
