مردانی «شرکتی» پدید آورده و در رفت این چاپ را در این هنگام گرانی کاغذ و چاپخانه بگردن گرفته‌اند در اینجا من سپاس میگزارم و در بخش باز پسین کتاب چگونگی شرکت و نامهای پدید آورندگان آنرا خواهیم آورد.
در اینجا میباید چند چیز را یادآوری کنم:
۱) کسانی چون خود را تاریخ نویس می‌پندارند مرا هم در ردهٔ خود میشمارند. بآنان یادآوری میکنم که من تاریخ‌نویس نیستم و در ردهٔ ایشان نمیباشم. بسیار کسانی بیک کاری برخیزند و از ردهٔ کنندگان آن کار نباشند.
۲) آنچه را که در این تاریخ آورده‌ام، بیشتر آنها از روی آگاهیهاست که خود میداشتم و یا جسته بدست آوردم، و چیزهایی را هم از کتابها، و روزنامه‌ها، و یادداشتها (که فهرست آنها را در بخش بازپسین خواهم آورد) برداشته‌ام. هر چه هست این کتاب از روی جستجو و فهم و اندیشه نوشته گردیده و در خور آن میباشد که از سندهای تاریخ ایران شمرده شود. دیگران هم اگر خواهند، از نوشته‌های این بردارند، و بنام کتاب (نه بنام من) میان نوشته‌های خود یاد کنند. این شیوه‌ایکه کسانی در ایران پیش گرفته‌اند و سخنی یا کتابی را برداشته و با دستبردهایی دیگر گردانیده و بدزدی بنام خود پراکنده میکنند شیوهٔ بسیار پستی است و همیشه باید این کسان را به پستی شناخت.
۳) کلمهٔ «آقا» را تا توانیم بر سر نامها نخواهیم آورد. چه این معنایی در بر نمیدارد ، و نادانسته‌ای را دانسته نمیگرداند. مردم در روبرو یکدیگر را «آقا» میخوانند و این یک گونه پاسداریست که با هم مینمایند، ولی در تاریخ جایی برای چنین کاری نیست. مگر آنانکه همیشه «آقا» با نامهاشان بوده است و ما هم ناگزیریم بیاوریم.
اما لقبها، ما دوست میداشتیم آنها را هم یاد نکنیم ولی بچند انگیزه ناچاریم: نخست بسیار کسانی با لقب شناخته شده‌اند و ما نامهای آنان را نمیشناسیم. دوم در تلگرافها و نوشته‌ها که خواهیم آورد بیشتر لقبها یاد شده و این نیک نبودی که تاریخ را دو گونه گردانیم، و در آنها که
