تا میان مصمغان و فضل رفیقی خصومت افتاد و تعصّب با میان آمد، مصمغان با بیشه شد، حسن زید لطفها میفرمود گفت البتّه نیایم، از بدسیرتی و ناجوانمردی دیلمان میترسم که آدمی فعل نیستند، خلع طاعت بکرد، هم بدان نزدیک محمّد بن نوح بیرون تمیشه رسیده بود، اصفهبد قارن خلع طاعت روا داشت و پیش او رسول و نبشته فرستاد، حسن زید بلنکورخان شد و جملۀ غلّۀ ولایت بسوخت و بدنبال قارن دوانید، ازو بگریخت، حسن زید باساری آمد از آمل خبر و نبشته آوردند که جایی بن لشکرستان بر اهل رستاق آمل ظلم و خارج میفرمود جماعتی عصیان کردند و او را بقتل آورده، در حال محمّد بن ابراهیم را برای آن بتدارک روانه فرمود و بعد ده روز بدنبال او بشد چون بترجی رسید ابن عمّ او قاسم بن علیّ بن الحسن بن زید از عراق آمده بود [و ذکر او در مقدّمه رفت و فضل و جودت شعر او۱]، سیّد او را تشریف و عطاء جزیل داد و با آمل فرستاد و او بتریجه مقام ساخت و سرخاب بن اصفهبد قارن و برادر او مازیار را بگرفت، بند برنهاد و سیّد حسن بن [محمّد بن] جعفر العقیقی را بساری فرستاد و آن نواحی بدو سپرد و فرمود که مصمغان را با دست آورد عقیقی بمصمغان استمالت نبشت، بدو پیوست و عذر خواست تا رستم بن زبرقان بمهروان رستاق عصیان و فساد کرد و راه ناایمن شد، هرمزد کامه بن یزدانکرد و عبّاس بن العقیلی را بسر او فرستاد، رستم بن زبرقان نخست باصحاب محمّد بن نوح پیوست، دیگران را کشتند و مابقی گرفته آورده، چون رستم بدان جماعت رسید محمّد نوح را برگرفت بمهروان آورد، حسن بن محمّد عقیقی مظفّر و منصور و مؤیّد و مسرور باز گشته بود و بسیار خلق را کشته و چهارصد اسیر آورده مدّتها بساری بماند تا خبر دادند اصفهبد قارن بن شهریار را ابراهیم بن معاذ ز قومس مدد میفرستد و بمصاف تو خواهد آمد، او پیشدستی کرد، بکوهستان او تاخت، هرکه را یافت کشت و خانه‌های او را آتش برکشید و جمله مردم را بازیر آورد و روزی چند بشهر ساری مقام کرد و سیّد حسن عقیقی را بدان نواحی بگذاشت و بآمل آمد و فرمود تا مثلها نویسند بکلّ ممالک طبرستان که ببانک نماز خیر العمل گویند و بنمازها بسم اللّه الرّحمن الرّحیم بجهر
________________________________________
(۱) - قسمت بین قلاب فقط در الف هست و در صورت اصلی بودن این جمله معلوم میشود که ذکر این سیّد و ذکر اشعار او در اصل کتاب بوده و از نسخه‌ها افتاده است.
