آنها گرفته گفت، اگر می‌خواهید برای متحدین خود مفید باشید، باید جنگ تن‌به‌تن بکنید. آنها این امر کوروش را اطاعت کردند، زیرا می‌دانستند که، چون آذوقۀ خود را از متحدین دریافت می‌دارند، باید برای آنها مفید باشند. کیاکسار هم بنا بر توصیۀ کوروش لوازم راحتی سربازان را مهیا ساخت. بعد کوروش برای تشویق صاحب‌منصبان وعده کرد، که در صورت بهره‌مندی رتبۀ هریک را بالا ببرد.
برای اینکه سربازان باهم مأنوس شوند، چادرهائی ترتیب داد، که هریک گنجایش صد نفر را داشت و قرار گذارد، که همه باهم غذا بخورند، زیرا حیواناتی هم که با هم غذا می‌خورند، بعد با تأسف از هم جدا می‌شوند، بالاخره کوروش برای خود خیمۀ بزرگی تدارک کرد، زود زود فرماندهان گروهانها و لخ[۱] ها و رؤسای دسته‌های پنج و ده نفری را به ناهار دعوت می‌کرد و گاهی سربازها را هم بسر سفرۀ خود می‌طلبید. او ترتیبی داده بود، که همه باهم کار کنند، تا علقه‌شان نسبت به یکدیگر محکم‌تر شود. در موقع چنین شام‌ها کوروش با صاحب‌منصبان صحبت می‌کرد، آنها را بر آن می‌داشت صحبت کنند و همیشه سعی می‌کرد، که از این صحبتها نتیجۀ خوب بگیرد. در سر یکی از چنین شام‌ها کری‌سان‌تاس[۲] نامی گفت این ترتیب، که در صورت بهره‌مندی امتیازات و غنائم بین جنگی‌ها بالسویه تقسیم می‌شود، عدالت نیست، باید بهر کس بقدر کوششی، که کرده داد. کوروش از این حرف خوشنود شد، زیرا تصوّر می‌کرد، که اگر این قاعده اتخاذ شود، وسایل تشویق بیشتر خواهد بود. بنابراین گذاشت در باب این مسئله صحبت کنند و معلوم گشت، که تقریبا همه طرفدار این قاعده هستند و حتی اشخاص کاهل و مسامحه‌کار هم نمی‌توانند با این قاعده مخالفت ورزند، روز دیگر کوروش سربازان را جمع کرده به آنها گفت، دشمن نزدیک است اگر، ما فاتح شویم، خود دشمن و مال او از آن ما است و اگر شکست خوریم، هرچه هستیم و داریم مال دشمن است، پس باید همه همت کنیم و احدی کاهلی نکند، زیرا اگر کسی بگوید، دیگران جنگ می‌کنند، چه لازم است من خود را زحمت دهم، حقیقتا رفقای خود را بخطر انداخته و زحمات همه را
