جهت عمده آن همین بود، که دربند داریال در تحت تسلّط ایرانیها باشد. پس اتّحاد آلانها با گرجیها طبیعی بوده و دیگر نباید فراموش کرد، که بلاش و تیرداد پسر فرسمن پادشاه گرجستان را از سلطنت ارمنستان محروم ساخته بودند[۱].
نویسندگان عهد قدیم در باب نژاد آلانها حدسهائی زیاد زدهاند. بعضی آنها را از نژاد مادیها دانستهاند، برخی از توتون[۲]، یعنی نیاکان قدیم آلمانیهای کنونی و بالاخره عدّهای از فینها یا ترکها، ولی چنانکه گفتیم، امروز معلوم است، که آنها از آریانهای ایرانی بودهاند.
خود واقعه
پس از این مقدّمه گوئیم، که این مردم در ۷۵ م. با ایبریها (گرجیها) ساخته از معبر داریال، که در تحت تسلّط گرجیها بود گذشته به این طرف قفقاز سرازیر شدند و از آنجا بطرف جنوب رفته بقتل و غارت و چپاول پرداختند. در نتیجه پاکر پادشاه آذربایجان، که دستنشاندۀ پارت بود، نتوانست مقاومت کند و به کوهها پناه برد. پس از آن آلانها در جلگهها به غارت کردن مشغول شدند. بعد، از آذربایجان به ارمنستان حمله کرده و تیرداد را مغلوب ساخته او را با کمند گرفتند (یوسف فلاویوس، کتاب ۷، فصل ۷، بند ۲).
بلاش، چون دید پادشاهان دستنشاندهاش شکست خوردند و عنقریب آلانها به خود او حمله خواهند کرد، از وسپاسیان استمداد کرد و خواست، قوّهای را، که روم میفرستد، در تحت ریاست یکی از پسرهایش تیتوس یا (دومی ثیانوس ۳) باشد. گویا نظر بلاش در این خواهش آخری بر این بوده، که اگر سردار رومی یک نفر از خانواده امپراطوری باشد، یقیناً قوّهای، که خواهند فرستاد، زیاد خواهد بود. گویند: که این مسئله در روم موضوع مذاکرات طولانی گردید و اگرچه