(۹۴)- ظرف سفالین از خاک سیاه (نقّاشی کوتورا، مجموعه ریشار)
معاملات و پرداختها باشد.
با این مقصود داریوش، بی‌اینکه سکّه‌های سابق را از رواج اندازد، پولی[۱] باسم دریک سکّه زد، ولی گاسّلن[۲] عقیده داشت، که دریک را قبل از داریوش اوّل سکّه زده‌اند. این سکۀ طلا از سکۀ طلای کرزوس، که در لیدیّه زده می‌شد، سنگین‌تر و پاک‌تر بود. برای دانستن وزن آن باید در نظر داشت، که از یک تالان طلای ایرانی یا بیست و پنج کیلوگرام و دو ده‌یک (۲۵۲۰۰ گرام) بوزن امروز، سه هزار دریک سکه می‌زدند. بنابراین یک دریک هشت گرام و چهار ده‌یک آن (۸/۴) طلا داشت. مقارن این زمان پولی از نقره نیز سکه زدند، که موسوم به سیکل گردید. بیست سیکل معادل یک دریک و وزن هریک پنج گرام و شش ده‌یک بود (۵/۶ گرام)، زیرا یک تالان نقره ایرانی ۳۳ کیلوگرام و شش ده‌یک (۳۳۶۶۰ گرام) وزن داشت و از این‌قدر نقره شش هزار سیکل سکه می‌زدند. از اینجا می‌توان استنباط کرد، که نسبت نقره بطلا در آن زمان یک به سیزده و ثلث بوده. هرودوت هم چنانکه در صفحۀ ۱۴۷۴ گذشت تقریباً همین نسبت را ذکر کرده. بنا بر آنچه گفته شد، دریک به پول امروز معادل ۱۸ فرنک و ۵۴ سانتیم طلا یا نود و دو ریال و نیم بوده.
