برود، بی‌اینکه خسته شود و آن را میزان قرار دادند. بعد او گوید «چنانکه می‌گویند درنا نمی‌تواند بسرعت چاپارها حرکت کند. اگر هم این گفته اغراق باشد، مسلّم است که کسی نمی‌تواند بسرعت چاپارها مسافرت کند».
معلوم است، که تلگراف در عهد قدیم نبود، ولی وقتی که می‌خواستند خبری زود بمقصد برسد، آتش‌هائی روی بلندی‌ها روشن می‌کردند. چنانکه هرودوت گوید: چون مردونیوس آتن را گرفت، با آتش از راه جزایر سیکلاد خشیارشا را، که در سارد بود، آگاه ساخت.
مسکوکات هخامنشی
تا قرن هفتم ق. م تجارت در آسیای غربی با مبادله جنس بجنس بعمل می‌آمد و معاوضۀ مال‌التجاره به پول خیلی کم و مشکل بود، زیرا فلزّ را بشکل حلقه یا لوحه و یا قرص درآورده رواج می‌دادند و، چون وزن آنها مختلف بود و این اشیاء نه علامتی داشت و نه قیمتی معیّن، بنابراین، همین‌که این اشیاء از محلّی، که آن را ساخته بودند، خارج می‌شد، حکم جنس را می‌یافت و می‌بایست هر دفعه آنها را کشیده قیمت را معیّن کنند.
وقتی که تجارت رونق یافت، معایب تجارت جنس بجنس را دریافتند و در دولت لیدی، که در سر راه تجارت اروپا با آسیا واقع بود، احتیاج مبرم به داشتن پول یا سکّه احساس شد. این بود، که اوّلین سکّه در قرن هفتم در لیدیّه زده شد و بعد مسکوکات این دولت به داخلۀ آسیای صغیر و قبرس و حتّی تا بعض نقاط ساحلی عربستان منتشر گشت، و لکن دولت‌های قدیم مانند بابل، مصر و فینیقیّه ترتیب سابق خودشان را حفظ کردند. در فینیقیّه، اگرچه زودتر از بابل و مصر سکّه زدند، ولی در بابل و مصر بعد از اسکندر شروع بزدن سکّه کردند و تا آن زمان سکّه‌های آسیای صغیر و ممالک دیگر در آنجاها از دست بدست می‌گشت.
بعضی تصوّر کرده‌اند، که در ایران نخستین سکّه از زمان داریوش اوّل است و گویند این شاه، پس از اینکه ترتیبی به مالیاتها داد، مقتضی بود ترتیبی هم برای پرداخت مالیاتها بدهد و نیز پرداخت حقوق ساخلوهای ایالات، ماهیانه سپاهیان اجیر و بسط تجارت در ممالک وسیعه ایران اقتضا می‌کرد، که پولی ثابت وسیلۀ
