این بود شرح جنگ ایسوس، که اگر از بعض کیفیّات آن صرف‌نظر کنیم موافق نوشته‌های تمام مورّخین یونانی است. امّا در باب تلفات این جنگ لازم است گفته شود، که دیودور آن را از طرف ایرانیان صدهزار پیاده و لااقل ده‌هزار سوار نوشته و از طرف مقدونیها سیصد پیاده و یک‌صد و پنجاه سوار. پلوتارک در باب عدّۀ تلفات ایرانیها با مورّخ مذکور موافق است، ولی در باب تلفات مقدونیها سکوت اختیار کرده. (اسکندر، بند ۲۷). کنت‌کورث (۸۰)- سر یک نفر پارسی از طلا (از کتاب راجرس یک تاریخ ایران قدیم)
گوید، که مقدونیها پانصد نفر مجروح داشتند و مقتولین آنها از پیاده‌نظام به عدّۀ ۳۲ و از سواره‌نظام ۱۵۰ نفر بودند. آرّیان، چنانکه گذشت، عدّۀ مقتولین فالانژ مقدونی را بیشتر دانسته. ژوستن تلفات ایرانیها را شصت و یک‌هزار پیاده و ده‌هزار سوار و مقتولین طرف را یک‌صد و سی پیاده و صد و پنجاه سوار قلمداد کرده (کتاب ۱۱، بند ۹). امّا اگر نوشته‌های همان مورّخین و مورّخین دیگر را در باب سختی جنگ و امتداد آن در نظر گیریم، می‌بینیم، که تلفات مقدونیها با توصیفی، که آنها از زیادی کشتگان طرفین می‌کنند، وفق نمی‌دهد. ممکن است، که زیادی تلفات ایرانیها از فرار و ماندن در زیر پای فراریان و سم ستوران بوده باشد، ولی، با وجود این تلفات مقدونیها هم نمی‌بایست چنین کم باشد.
