تا اینجا حاصل شده بود، از دست رفت، زیرا مصریها از کندی و مماطلهٔ قشون ایران استفاده کرده منفیس را طوری محکم کردند، که دیگر حملهٔ ناگهانی ثمری نداشت (نیز نوشته‌اند، که چون فرناباذ در این اوان پیر بود بواسطهٔ کهولت در تردید و تذبذب افتاد). بعد مصریها در حوالی مندس، که خراب شده بود، جمع شده ایرانی‌ها را مورد حملات پی‌درپی قرار دادند. همه‌روزه بر نیروی آنها می‌افزود و، چون نسبتاً تلفات زیادتری به ایرانی‌ها وارد می‌کردند، قوّت قلب می‌یافتند و نیز تجربهٔ آنها در جنگ بیشتر می‌شد. این احوال تا طغیان نیل امتداد یافت و پس از آن، چون کاری نمی‌شد کرد، قشون ایران ماندن خود را در مصر بی‌نتیجه دیده به آسیا برگشت (۳۷۴ ق. م). امّا ایفیکرات، چون می‌ترسید که مانند ک‌نن آتنی گرفتار شود، شبانه به کشتی نشسته به آتن رفت و فرناباذ رسولانی به آتن فرستاده عدم بهره‌مندی ایرانی‌ها را در این سفر جنگی تقصیر او دانست. آتنی‌ها جواب دادند، که باین امر رسیدگی خواهند کرد و، اگر تقصیر با او باشد، مجازات خواهد شد.
چندی بعد آتنی‌ها او را رئیس بحریّهٔ خود کردند (دیودور، کتاب ۱۵، بند ۴۳).
چنین بود عاقبت این لشکرکشی، که برای خزانهٔ ایران خیلی گران تمام شد و بواسطهٔ بروز اختلاف بین سپهسالار ایران و سردار یونانی بی‌نتیجه ماند. بعد دیودور گوید: ایفیکرات، که سردار قابلی بود، از تجربیّات این جنگ استفاده کرده اصلاحاتی در اسلحهٔ سپاهیان آتن مجری داشت، توضیح آنکه سپرهای سنگین آنها را به سپرهای سبک و کوتاه مبدّل کرد، نیزه‌ها و شمشیرهای آنان را درازتر ساخت، کفشی اختراع کرد، که پوشیدن و کندن آن خیلی آسان‌تر بود و اصلاحات دیگری نیز بموقع عمل گذارد، که در جنگ‌های بعد بکار رفت و فایده‌اش ثابت شد (کتاب ۱۵، بند ۴۴).
مبحث دوازدهم-شورش چند ایالت غربی
تقریباً در اواخر قشون‌کشی ایرانی‌ها بمصر بعض ایالات غربی ایران، واقع در کنار دریاها، خواستند از اشتغال دربار بامور مصر استفاده کرده از ایران جدا
