که سربازان او در انداختن درخت‌های بلند و قشنگ تردید دارند و درختان را خوب و بد می‌کنند، تبر را برداشته بزرگتر و زیباترین درخت را بدست خود انداخت.
پس از آن سربازان تمام درختانی را، که مورد احتیاجشان بود، انداخته آتشهای بزرگ روشن کردند و یک شب را راحت گذرانیدند. اردشیر، پس از دادن تلفات زیاد از حیث سربازان خوب و تقریباً تمام اسبهایش، به پای‌تخت خود برگشت.
بعد بتصوّر اینکه عدم بهره‌مندیش در این سفر جنگی او را در نظر درباریان پست کرده، نسبت به‌آنهائی، که در درجهٔ اولی بودند، ظنین شد و در نتیجه چند نفر را قربانی خشم و عدّه‌ای را فدای جبن خود کرد، زیرا این شهوت از تمام شهوات در مستبدّین بیشتر است. شجاعت، بعکس، مرد را ملایم و خوش‌خلق کرده از سوء ظنّ دور می‌دارد. این است، که می‌بینیم از حیوانات آنهائی که ترسو هستند
دیرتر از همه رام و اهلی می‌شوند، و حال آنکه جانوران دلیر، که بقوای خود مطمئن‌اند، از نوازش انسان باکی ندارند» (اردشیر، بند ۳۰).
مبحث یازدهم-لشکرکشی ایرانیان به مصر
احوال مصر
بالاتر گفته شد، که در سلطنت داریوش دوّم مصریها شوریدند و دربار ایران نتوانست آنها را مطیع کند. بعضی تصوّر کرده‌اند، که جدا شدن مصر از ایران بعد از فوت داریوش دوّم بوده، زیرا مان‌تن مورّخ مصری مدّت سلطنت این شاه را در مصر نوزده سال نوشته و پس از آن دیگر اسمی از شاهان ایران نمی‌برد، ولی بنا بر کاغذ حصیری، که از مصر بدست آمده (کاغذ حصیری استراسبورگ) و نوشته‌های توسیدید و دیودور ظنّ قوی این است، که شورش مصر بین ۴۱۵ و ۴۰۲ ق. م روی داده. به هرحال، چنانکه بالاتر (صفحهٔ ۹۶۲) ذکر شد، آمیرته خود را پادشاه مصر خواند و کارهائی برای این مملکت کرد (ظنّ قوی این است، که او پسر پوسیریس مذکور در صفحهٔ ۹۳۳ بوده). مان‌تن مدّت سلطنت او را شش سال دانسته و شخص او را، بااینکه یک نفر بود، سلسلهٔ ۲۸ فراعنهٔ مصر بشمار آورده. این نکته را نیز باید در نظر
