مقدمه
مهاجرت‌های تازیکان به ایران
یکی از ملتهایی که از زمان‌های باستان به کوچ و مهاجرت و پراکنده شدن در مرز و بوم‌های دیگران معروف بوده ملت عرب یا تازیکان‌اند. تحقیق و جستجو در تاریخ این مردم می‌نمایاند که از دیرین زمان که آگاهی در دست هست پیوسته دسته‌هایی از ایشان از شبه جزیره خود درآمده در سرزمین‌های همسایه و نزدیک - از ایران و عراق و سوریه و آسیای کوچک - پراکنده می‌شده‌اند.
تازیکستان یا شبه جزیره عرب که یک بهر از سه بهر آن بیابان‌های ریگزار است و درخور هیچ‌گونه آبادی نیست و در دو بهر دیگر به علت کمی آب و نبودن بارانهای مرتب زیستن آدمی بسی سخت و دشوار است و از خشکی و بی‌برکتی زمین بسیاری از مردم آنجا با ملخ و سوسمار بلکه گاهی با مار و کژدم زندگی می‌کنند حقا چنین سرزمینی دلبستگی را نشاید و سزاوار آن است که زادگانش بگذارند و روی به کوچ و مهاجرت بیاورند.
بویژه که پیرامون این بیابان‌های خشک و تهی را سرزمین‌هائی همچون عراق و ایران و سوریه فراگرفته که هرکدام در زیبایی و خرمی شهره جهان و از حیث برکت و فراوانی نعمت از بهترین قطعه‌های روی زمین شمرده می‌شود و تازیکان که بیشتر چادرنشین و بیابان‌نورد بودند به آسانی می‌توانستند خود را به یکی از این
شهریاران گمنام جلد ۱
