برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۵۹

	ای دل غم این جهان فرسوده مخور			بیهوده نه‌ای غمان بیهوده مخور
	چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید			خوش باش و غم بوده و نابوده مخور

 

	بر چرخ فلک هیچ کسی چیر نشد			وز خوردن آدمی زمین سیر نشد
	مغرور بدانی که نخوردست ترا			تعجیل مکُن هم بخورد دیر نشد

 

	چون نیست ز هرچه هست جز باد بدست			چون هست بهرچه هست نقصان و شکست
	انگار که هرچه هست در عالم نیست			پندار که هرچه نیست در عالم هست

 

	حیّی که بقدرت سر و رو میسازد			همواره همو کار عدو میسازد
	گویند قرابه گر مسلمان نبود			او را تو چه گوئی که کدو میسازد

 

۵۷