این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
پرورش می‌یابد.
رباعی ۶۵– این معنی را که انسان دوباره بدنیا نمیآید خیّام مکرّر پرورانده است از جمله در رباعی ۱۶۰ و ۱۶۳ با اینحال اگر شعر حاکی از عقیدهٔ شاعر باشد عجب است که دربارهٔ خیّام گفته‌اند مذهب تناسخ داشته است بعقیده ما اشعار خیّام نه دلالت بر مذهب تناسخ دارد نه بر انکار معاد و مُراد او اینست که انسان یک بار بیشتر در دنیا زندگی ندارد.
رباعی ۶۷– تو یعنی خمیدگی. جمع حرف اثبات (باء) با حرف نفی یا نهی (نون یا میم) از خصایص فصحای قدیم است.
رباعی ۶۸– این شعر حافظ نزدیک بمعنی این رباعی است:
| رهزن دهر نخفته است مشو ایمن از او | اگر امروز نبرداست که فردا ببرد | |||||
رباعی ۷۰– میدانید که مسئله جبر و تفویض و شایستگی پاداش و کیفر در آخرت
۱۳۸
