این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
در نزد ارباب شرایع و مذاهب و فیلسوفان موضوع بحث و تحقیق فراوان بوده است خواجه حافظ وقتیکه میگوید:
| سهو و خطای بنده اگر نیست اعتبار | معنی عفو و رحمت پروردگار چیست | |||||
گویا نظر باین قسم پرسشها و اشکالات که خیّام و دیگران کرده‌اند داشته است.
رباعی ۷۴– خواجه حافظ میفرماید:
| چو قسمت ازلی بی حضور ما کردند | گر اندکی نه بوفق رضاست خُرده مگیر | |||||
رباعی ۹۵ هم نزدیک بهمین معنی است.
رباعی ۷۵– مغلطه رندانه شیرینی است.
رباعی ۷۷– طبع آزادگی و استقلال طلبی خیام را مینماید.
رباعی ۹۸ و ۱۴۲ هم در این معنی است.
رباعی ۸۴– یعنی هرچند من نصیبم غم و رنج و بهرهٔ تو عیش و طرب است مغرور مشو
۱۳۹
